Somnambulizm, sennowłóctwo – potocznie lunatyzm to zaburzenie snu.

Epizody somnambulizmu pojawiają się w trakcie snu wolnofalowego, najczęściej w pierwszej połowie nocy, szczególnie godzinę-dwie po zaśnięciu. Dotknięty nimi człowiek nie odzyskuje świadomości, ale rozwija aktywność ruchową o charakterze automatycznym, jednak mniej stereotypowym, niż w padaczce, często złożonym. Ma otwarte oczy, zachowuje pewien powierzchowny kontakt. Niekiedy zaburzenie to ogranicza się do siadania na łóżku, zazwyczaj obejmuje zwyczajne czynności, które pacjent wykonuje podczas swej zwykłej aktywności, jak ubieranie się czy przygotowywanie posiłków. Zdarzają się jednak poważniejsze przypadki, z prowadzeniem samochodu włącznie, niekiedy pojawiają się również zachowania agresywne.

Przyczyn somnambulizmu w przeszłości doszukiwano się w psychopatologii. Obecnie niekiedy traktuje się go u dorosłych jako reakcję na stres. Zaostrzenia odnotowuje się w czasie wytężonej nauki, pracy, po urodzeniu dziecka. Wszystkie te sytuacje wiążą się z niedoborem snu. Swoją rolę odgrywają też choroby przebiegające ze zwiększoną liczbą wzbudzeń w czasie snu. Wzbudzenia takie mogą występować w czasie snu głębokiego i w takim razie mogą nie prowadzić do całkowitego obudzenia się pacjenta z odzyskaniem świadomości, ale do epizodów częściowego snu, a więc do somnambulizmu.